«Μνήμες Αμοργού»
Ζωγραφική 2012-2015
Στέλλα Σπανού

Από το λιμάνι του Πειραιά ξεκινάει ένα ταξίδι στο ιδιαίτερο τοπίο της Αμοργού.
Η βιωματική σχέση της Αρχιτέκτων – Ζωγράφου Στέλλας Σπανού με το νησί, αποτυπώνεται στα έργα της με ευαισθησία και πηγάζει από προσωπικές μνήμες, από την παιδική της ηλικία έως σήμερα.
Αποτελεί ένα ταξίδι στο χρόνο, γιατί η σκέψη είναι πιο γρήγορη από οποιαδήποτε καράβι.
Η έκθεση των έργων της Στέλλας Σπανού περιλαμβάνει υδατογραφίες, λάδια, αλλά και ασπρόμαυρα έργα της με κάρβουνο. Αποτελεί ένα βήμα και είναι απόδειξη της συνεχούς αναζήτησης και της μεταβαλλόμενης σχέσης της καλλιτέχνιδας με το τοπίο.
Η Σπανού ακολουθεί ένα δικό της καλλιτεχνικό δρόμο, που τον καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό οι σπουδές της στην Αρχιτεκτονική. Το λιτό αφαιρετικό σκίτσο, αλλά και οι με θάρρος και θράσος γραμμές, γεμάτες ένταση, δημιουργούν έργα δυναμικά, που χαρακτηρίζονται όμως πάντα από μία ενδόμυχη αρμονία και μέτρο, τα οποία είναι βασικά γνωρίσματα της αφαιρετικής αρχέτυπης Κυκλαδικής αρχιτεκτονικής και τέχνης.
Τα έργα που παρουσιάζονται, δημιουργημένα από το 2012 έως το 2015, είναι μια σπουδή της Στέλλας Σπανού πάνω στο μοναδικό φως και την απεραντοσύνη των τοπίων της Αμοργού.
Τα έργα της περιόδου από το 2012 έως το 2013, περιλαμβάνουν έργα με κάρβουνο και κυρίως πορτραίτα Αμοργιανών, σε μια προσπάθεια της καλλιτέχνιδας να διατηρήσει τη μνήμη του τόπου, γιατί τόπος δεν είναι παρά οι άνθρωποι που ζουν και δρουν εκεί και δυστυχώς αυτές οι τόσο εκφραστικές, αγνές και δουλεμένες κάτω από τον δυνατό ήλιο του νησιού, με τα σκαμμένα από ρυτίδες πρόσωπα, φιγούρες μιας άλλης εποχής, ολοένα λιγοστεύουν και χάνονται.
Από το 2014 έως το 2015, αρχίζει η αναζήτηση του χρώματος για τη Σπανού, με διάφανα και αέρινα υδατοχρώματα, αλλά και λάδια, δουλεμένα με την αγριάδα και την ελευθερία της σπάτουλας, χαρακτηριστικό μιας εσωτερικής κρυμμένης εκρηκτικής παλέτας, που καθορίζεται όμως από πολύ οργανωμένες γραμμές. Το Απολλώνιο και το Διονυσιακό στοιχείο παλεύουν για την ισορροπία.
Η Στέλλα Σπανού εμπεριέχει μέσα της τρέλα του νησιού, που όμως τιθασεύεται από τους γενικούς κανόνες της αρχιτεκτονικής.
Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά διαμορφώνουν αυτή τη ζωγραφική.
Οι συνθέσεις που παρουσιάζονται, είναι πάντοτε οικείες στην ίδια και ως τέτοιες έχουν αποτυπωθεί. Αποτελούν άμεσα βιώματα και είναι μέρος της προσωπικότητας και του χαρακτήρα της ζωγράφου, με αποτέλεσμα να γεννούν μια τέχνη που ταξιδεύει και περιέχει την γαλήνη και την ιδιαίτερη ενέργεια του νησιού της Αμοργού.